Ech...

Miało być tak pięknie, mieliśmy przemierzać razem zaśnieżone pustkowia. Ja i mój Biały Wilk. Ale nie będziemy. Jeszcze nie.

Z zamiarem sprawienia sobie psa nosiłam się już od dawna. Planowałam wziąć psa ze schroniska, bo kupowanie sobie przyjaciela, kiedy tyle jest opuszczonych psów, czekających, aż los się do nich uśmiechnie, wydaje mi się... jakoś nie bardzo w moim stylu. Nie mam przecież zamiaru jeździć z psem po wystawach ani zakładać hodowli. Myślałam o tym przez wiele miesięcy, ale jakoś nie mogłam się zdobyć, żeby te plany zrealizować. Tak to trwało, aż parę tygodni temu zajrzałam na portal ogłoszeń lokalnych (w zupełnie innym celu) i zauważyłam, że jest tam dział "zwierzęta". Pomyślałam, że równie dobrze mogę wziąć psa, z a n i m trafi do schroniska. Zaczęłam przeglądać ogłoszenia "oddam psa" i znalazłam go. Na zdjęciu wygląda trochę smutno, ale w rzeczywistości jest uroczym, bardzo wesołym młodym chłopakiem rasy siberian husky (o ile można tak powiedzieć o psie bez rodowodu). Ogłoszenie było tak lakoniczne, a w rozmowie telefonicznej musiałam zadać wiele pytań pomocniczych właścicielowi, żeby się czegoś więcej o psie dowiedzieć, że nie byłam pewna, czego się mogę spodziewać. Na szczęście okazało się że pies jest rzeczywiście zadbany, wydawał się zadowolony z życia.

Niestety husky są pod pewnymi względami bardzo kłopotliwą rasą, lubią przygody i mają skłonność do ucieczek, są świetne w robieniu podkopów pod i przeskakiwaniu nad ogrodzeniami. Z zapałem polują. Dlatego nie mogę mu pozwolić biegać bez dozoru po ogrodzie, a nie jestem w stanie pilnować psa 24 godziny na dobę. Konieczny jest kojec - dla dobra psa, moich kotów i kur sąsiadów.

I właśnie z tym kojcem jest kłopot. Znalazłam w okolicy odpowiednią firmę, zamówiłam kojec (tydzień temu), mieli przywieźć i zmontować. Ale nie przywiozą. Panowie zatrzymali się przy wjeździe na naszą drogę osiedlową, patrzą w dół i dzwonią do mnie, że nie da rady. Że mają duży samochód, że nie zjadą. Może nawet daliby radę zjechać, ale wjechać z powrotem to już na pewno nie, bo nie mają łańcuchów. Żebym zadzwoniła, jak będzie czarny asfalt, to wtedy. Niestety wszystko wskazuje na to, że asfalt nieprędko zrobi się u nas czarny... No ale "sorry, taki mamy klimat" - zawsze zaskoczy. A klient o wszystko musi się martwić sam.

Perspektywa spacerów z Białym Wilkiem oddaliła się o kolejny tydzień. Co najmniej. Ech...
Dzisiaj śnieży od samego rana.

Zdjęcie Białego Wilka z ogłoszenia, niestety nie mam własnych. Pozostałe - najbliższa okolica, zrobiłam je tym razem wychodząc parę kroków za bramę, palców o mało nie odmroziłam ;)